Το Aristotelio news συναντά το Γιώργο Καπουτζίδη

Ο Γιώργος Καπουτζίδης με τη συντάκτριατου Aristotelio News Δεέσποινα Πολυχρόνη την ημέρα της συνέντευξης.

Είχαμε την εξαιρετική τιμή να παραχωρήσει συνέντευξη στην εφημερίδα μας ένα αστέρι του θεάτρου και της τηλεόρασης. Ο Γιώργος Καπουτζίδης είναι ένας ταλαντούχος ηθοποιός αλλά και εξαιρετικός σεναριογράφος, που, όπως έχει δηλώσει, το θέατρο ήταν γι’ αυτόν όνειρο ζωής από πολύ μικρή ηλικία. Εδώ παραθέτουμε αποσπάσματα από την κουβέντα μαζί του. Ολόκληρη τη συνέντευξη μπορείτε να διαβάσετε στην ηλεκτρονική μαε διεύθυνση aristotelionews.blogspot.com. Τη συνέντευξη εξασφάλισε για λογαριασμό του Aristotelio News η Δέσποινα Πολυχρόνη.

Γεια σου Γιώργο.

Γεια σου Δέσποινα. 

Κατ’ αρχάς θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που θα είσαι  σήμερα κοντά μας και να ξεκινήσω με κάποιες ερωτήσεις σχετικά με το ξεκίνημα της επιτυχούς πορείας σου. Σε ποιο σχολείο φοίτησες και σε ποια σχολή πέρασες, αλλά και πως κατάλαβες πως θες να πας στη δραματική σχολή;

Ήμουν στο όγδοο δημοτικό που δεν ξέρω αν λέγεται όγδοο τώρα, τότε ήταν απέναντι από τον κινηματογράφο ΧΑΡΙΣ που τώρα ούτε αυτός ο κινηματογράφος υπάρχει. Μετά ήμουν για ένα χρόνο στο πρώτο γυμνάσιο ,έπειτα ήμουν για δύο χρόνια στο έκτο γυμνάσιο στον Προφήτη Ηλία και αποφοίτησα από το τρίτο λύκειο. Είχα περάσει στη νομική σχολή στη Θεσσαλονίκη και λίγο πριν από το τέλος όταν κατάλαβα ότι δεν θέλω να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα έφυγα από τη νομική και πήγα στη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη στην Αθήνα, μία από τις παλαιότερες ιδιωτικές δραματικές σχολές.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αλλάξεις γνώμη και να αλλάξεις σχόλη;

Ήταν απλώς ότι κατάλαβα πως εγώ αυτό θέλω να κάνω ,να γίνω ηθοποιός. Απλά ,δεν  θέλει πολύ ... [γελά]…σκέψη. Κατάλαβα ότι αυτό θέλω να κάνω!!!

Όταν έφυγες από τις Σέρρες και πήγες στην Αθήνα προσαρμόστηκες εύκολα τόσο στην πόλη όσο και στην σχολή;

Όταν έφυγα από τις Σέρρες πήγα πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά έφυγα και πήγα στην Αθήνα. Προσαρμόστηκα πάρα πολύ εύκολα στη σχολή.  Αντιθέτως εκεί που δε μπόρεσα να προσαρμοστώ ήταν στη νομική,  γιατί προσπαθούσα να προσαρμοστώ σε ένα περιβάλλον στο οποίο δεν θα προσαρμοζόμουν γιατί δεν ήταν αυτό που ήθελα. Ενώ στη δραματική σχολή με το που πήγα στη σχολή  από την πρώτη μέρα προσαρμόστηκα από την πρώτη μέρα γιατί κατάλαβα ότι εδώ είμαι ,αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου! Στην πόλη σαν πόλη δεν προσαρμόστηκα εύκολα., δηλαδή μου φαινόταν όλα δύσκολα, μεγάλα , χαοτικά. Έμενα στο κέντρο στην Ιπποκράτους… είναι πολύ μεγάλη πόλη η Αθήνα.

Πρώτη φορά σε συναντάμε ως τον Χοσέ με τα σπαστά Ελληνικά σε ένα έργο που έχεις γράψει εσύ ,τις Σαββατογεννημένες. Πες μας κάποια πράγματα για το ρόλο σου.

Ήταν ένας ρόλος τον οποίον τον αγάπησα πάρα πολύ και χαίρομαι που και ο κόσμος τον συμπαθεί αυτόν τον ήρωα και μου λέει πόσο αστείος ήταν και πραγματικά ήταν πολύ αστείος ρόλος. Σε μεγάλο ποσοστό ήταν πολύ κοντά σ’ εμένα δηλαδή ο Χοσέ είναι πιο κοντά από ότι ο Σπύρος από το Παρά πέντε. Είναι ένας χαρακτήρας με τον οποίο γελούσα πάρα πολύ. Είναι ένας ρόλος τον οποίον τον έφτιαξα για να μπορέσω και να τον παίξω, γιατί ένα κανάλι δεν θα ’λεγε εύκολα σε έναν πρωτοεμφανιζόμενο σεναριογράφο ναι παίξε και τον ρόλο που έχεις γράψει. Ήταν πολλά τα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεράσω ήμουν ένας άνθρωπος που δεν τον ήξεραν , έγραφα σενάριογια πρώτη φορά και έπαιζα επίσης για πρώτη φορά, οπότε φρόντισα να βάλω πολλά στοιχεία μέσα που να τους δυσκολέψουν να βρουν κάποιον άλλον. Ο Χοσέ λοιπόν έπρεπε να μιλάει καλά ισπανικά και εγώ μιλούσα πολύ καλά ισπανικά οπότε λέω … που θα βρούνε τώρα άλλον ηθοποιό που να μιλάει καλά ισπανικά οπότε είπα θα το γράψω και θα παίξω. Ήταν λίγο  πονηρός ο τρόπος που σκέφτηκα.

Δηλαδή αυτός ήταν ο λόγος που διάλεξες να κάνεις τον Χοσέ;

Αυτός ήταν ο λόγος που διάλεξα να είμαι ο Χοσέ, αυτός ήταν κι ο λόγος που έγραψα τις Σαββατογεννημένες. Για να μπορέσω να παίξω. Πραγματικά .Δεν ήταν ποτέ στο μυαλό μου η συγγραφή, το ότι θα ασχοληθώ με τη συγγραφή , ότι θα είναι ένα βασικό επάγγελμα.

Είχες σκεφτεί από μικρός ότι θα ασχοληθείς με τη συγγραφή;

Όχι. Σκεφτόμουν ότι θα το κάνω αυτό το πράγμα, ότι θέλω να γράψω κάτι και θέλω να παίξω σ’ αυτό, αλλά απώτερος στόχος ήταν να παίξω. Στην πορεία κατάλαβα πόσο μεγάλη χαρά μου δίνει το γράψιμο.

Τον καιρό που έγινες γνωστός σε ενόχλησε που το όνομά σου ακουγόταν συνεχώς, τόσο στην τηλεόραση, όσο και από τα στόματα χιλιάδων θαυμαστών και θαυμαστριών σου;

Όχι, γιατί την περίοδο των Σαββατογεννημένων αλλά και έναν χρόνο μετά με γνώριζαν σαν Χοσέ, από τις «Σαββατογεννημένες», δηλαδή πολύ λίγοι με ήξεραν με το όνομά μου. Έχω την αίσθηση ότι μια – δυο φορές άκουσα να με λένε κύριο Καπουτζίδη ή Γιώργο ή κάτι τέτοιο. Μάλιστα είχα ξαφνιαστεί όταν με είπαν κύριο Καπουτζίδη, γιατί όλοι με ήξεραν σαν Χοσέ. Δεν με πείραζε καθόλου. Ίσα-ίσα που φαινόταν ότι τους αρέσει η σειρά και τους αρέσει και ο ρόλος. Επίσης, οι  Σαββατογεννημένες ήταν μία σειρά με σημαντική επιτυχία και μια μεγάλη μερίδα του κοινού την παρακολουθούσε, αλλά δεν είχαμε και τα φαινόμενα υστερίας που ζήσαμε με το Παρά Πέντε. Οπότε, ήταν πολύ εύκολο να κυκλοφορήσεις στον δρόμο.

Άρα δε σε είχε φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση;

Όχι, τίποτα, τίποτα.

Ο κόσμος…;

Όχι, όχι γιατί ορισμένοι με ήξεραν κι αυτοί με ήξεραν ως Χοσέ και κυρίως μου χαμογελόυσανε ή λέγανε γεια σου Χοσέ. Ήταν πολύ όμορφη εκείνη η περίοδος, ποτέ δεν αισθάνθηκα άσχημα σε εκείνη την περίοδο.

Το 2005 σε συναντάμε στο Παρά Πέντε, σε μια ομάδα 5 ατόμων. Ένας από αυτούς είσαι κι εσύ, ο Σπύρος που ζείς με τις γιαγιάδες σου. Από που εμπνεύστηκες αυτόν το ρόλο και αυτό το έργο; Πώς σκέφτηκες να το γράψεις;

Στο έργο αυτό η ιδέα η βασική ήταν στο πως μπορεί να αλλάξει η ζωή σου μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, επειδή πολύ απλά παίρνεις μια πολύ απλή απόφαση. Δηλαδή η ζωή αυτών των ανθρώπων άλλαξε επειδή αν θυμάσαι καλά στο πρώτο επεισόδιο  μπήκαν σ’ ένα ασανσέρ. Δεν θα είχε γίνει απολύτως τίποτα αν δεν είχαν μπει στο ασανσέρ και έιχαν πάει με τα πόδια. Αισθάνομαι ότι κάθε μέρα καλούμαστε στη ζωή μας να πάρουμε αποφάσεις , οι οποίες φαίνονται ασήμαντες αλλά που μπορούν να αλλάξουν τελείως τη ζωή μας. Μπορείς δηλαδή να πας κάπου με τα πόδια ή να πας με ταξί ,αν πας με τα πόδια μπορεί να συναντήσεις κάποιον ή κάποια με τον οποίον θα ερωτευθείς και θα παντρευτείς ή μπορεί να δώσεις πανελλαδικές και για 2 μόρια να μην περάσεις στην Θεσσαλονίκη και να περάσεις στην Ξάνθη και επειδή πέρασες στην Ξάνθη να γνωρίσεις εκεί τον άντρα ή την γυναίκα που θα ερωτευτείς και θα παντρευτείς. Με προβλημάτιζε λοιπόν πάντοτε αυτό, το πώς για πολύ μικρά-μικρά πράγματα ,για πολύ μικρές-μικρές συμπτώσεις μπορεί να αλλάξει ολόκληρη η ζωή σου. Μετά ,βέβαια σκέφτηκα , γιατί αν θυμάσαι στην πορεία είδαμε ότι αυτοί οι πέντε άνθρωποι ήταν συνδεδεμένοι κατά κάποιο τρόπο με ένα τραγικό γεγονός, με την πτώση εκείνου του αεροπλάνου αν θυμάσαι την υπόθεση πολύ-πολύ καιρό πριν συναντηθούν σ’ αυτό το ασανσέρ. Οπότε μετά η σκέψη μου ήταν αυτή, πως ξέρουμε αν αυτό που ζούμε είναι σύμπτωση ή είναι μοίρα . Δεν το ξέρουμε αυτό. Δεν έχουμε ανακαλύψει ποτέ έναν τρόπο να ξεχωρίζουμε τη σύμπτωση, το συμπτωματικό το τυχαίο γεγονός από το μοιραίο γεγονός. Γιατί , πιστεύω ότι κάποια πράγματα είναι μοιραία να συμβούν σ’ εμάς. Αυτό λοιπόν ήταν η κεντρική ιδέα ,το πώς μπορεί να αλλάξει η ζωή μας σ’ ένα δευτερόλεπτο από ένα γεγονός το οποίο είναι τυχαίο …ή μήπως τελικά δεν είναι τυχαίο ; Οι ήρωες. Οι ήρωες ήθελα να είναι πέντε διαφορετικές αντιδράσεις του ανθρώπου απέναντι στον κίνδυνο. Δηλαδή, από τη μια έχουμε έναν άνθρωπο ο οποίος αντιμετωπίζει τον κίνδυνο με παιδικότητα, είναι η Ντάλια. Έναν άνθρωπο ο οποίος τον κίνδυνο ,μια άλλη κλασική αντίδραση μπροστά στον κίνδυνο καις τον φόβο προτρέχουμε στα θεία ,είναι η Ζουμπουλία. Έναν άνθρωπο ο οποίος ναι φοβάται αλλά προσπαθεί να τον αντιμετωπίσει τον φόβο με λογική, είναι ο Σπύρος. Έναν άνθρωπο ο οποίος είναι υπεραισιόδοξος απέναντι στον κίνδυνο, είναι ο Φώτης που πάντοτε πίστευε ότι θα φτιάξει μια εφεύρεση και θα γλιτώσουμε κι ένας άνθρωπος ο οποίος απέναντι στον κίνδυνο βγάζει επιθετικότητα, βγάζει πολλές φορές και παράλογο θάρρος είναι η Αγγέλα. Ήθελα λοιπόν  να είναι πέντε διαφορετικές αντιδράσεις ούτος ώστε να μην υπάρχει συνεννόηση, να μην ταιριάζουνε καθόλου και ήθελα αυτοί να είναι οι κεντρικοί ήρωες και να δείξω ότι 5 άνθρωποι τόσο διαφορετικοί, που κανένα κοινό δεν έχουνε μεταξύ τους και που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα λέγαν ένα γειά και θα χώριζαν για πάντα, μπορούνε να συνυπάρξουν, μπορούνε να αγαπηθούνε, μπορούνε να κατανοήσει ο ένας τον άλλον, να αποδεχτεί ο ένας τον άλλον. Αυτή ήταν η βασική ιδέα, τώρα για τον εαυτό μου ,γιατί διάλεξα αυτό το ρόλο; Γιατί ξέρω ότι είμαι καλός στους ακραίους χαρακτήρες, όπως ο Χοσέ ήταν ένας ακραίος χαρακτήρας ή ο πρώτος ρόλος που είχα παίξει στο θέατρο ,ήταν ο κομμωτής από το σεσουάρ για δολοφόνους ,μία ακραία κωμωδία και ένας φοβερά ακραίος ρόλος που επίσης μου ταίριαζε. Περνούσα καλά δηλαδή μ’ αυτό το ρόλο. Ήθελα λοιπόν αφού είχα  παίξει ήδη  δύο συνεχόμενους πολύ ακραίους χαρακτήρες, πολύ  εκκεντρικούς ανθρώπους , ήθελα να παίξω έναν φοβερά φυσιολογικό και χαμηλών τόνων άνθρωπο…ήταν πρόκληση για εμένα. Ήταν δύσκολος αυτός ο ρόλος για εμένα …πολύ. Μπορεί σε κάποιον να φαίνεται αυτός ο πιο απλός ίσως αλλά για μένα ήταν πολύ δύσκολος ,γιατί είμαι ένας άνθρωπος που γενικότερα είμαι κι εγώ λίγο ακραίος, είμαι έντονος στα συναισθήματά μου , στο πως θα τα εκδηλώσω, στις κινήσεις μου. Μπορεί να με βλέπεις λίγο χαμηλών τόνων ,αλλά μέσα στην παρέα μου είμαι  πολύ… Καπετάν φασαρίας. Οπότε, εδώ έπρεπε να παίξω έναν φοβερά ήσυχο άνθρωπο.

Η Συνεργασία σου ήταν εξίσου καλή με τους παραγωγούς αλλά και με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, υπήρξαν κάποια προβλήματα , κι αν ναι πως τα αντιμετωπίσατε;

Η συνεργασία αυτή ήταν εξαιρετική και είναι μία συνεργασία την οποία νομίζω θα θυμάμαι για πάντα. Αυτά τα δύο χρόνια ,για το πώς περνούσαμε, το πώς δεθήκαμε και το πόσο αγαπηθήκαμε είναι δύο χρόνια υπέροχα , φοβερά κουραστικά αλλά πραγματικά ήμασταν  ενωμένοι και πάρα πολύ αγαπημένοι .Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η σειρά πήγε τόσο καλά, γιατί δε φτάνει το να γράψεις εσύ κάτι…πρέπει να το σκηνοθετήσει κι ο άλλος πολύ ωραία, να γυριστεί πολύ ωραία και να το παίξουν και οι άλλοι πολύ ωραία και για να το παίξουν πολύ ωραία πρέπει και να το αγαπήσουν. Λοιπόν ,ήταν μία σπάνια συνεργασία, είναι μία από τις σπάνιες στιγμές θεωρώ της τηλεόρασης το πώς συνεργαστήκαμε εμείς εκεί. Μέσα σε αυτήν την συνεργασία σαφέστατα υπήρξανε και στιγμές…δύο μπορώ να θυμηθώ…όπου μπορεί να έγινε ένας καβγάς και να υπήρξε μία ένταση αλλά με το που θα μαλώσουνε δύο άνθρωποι για ένα λόγο ,που μπορεί να μη φταίει και κανένας από τους δύο, να είναι απλώς μία παρεξήγηση , όταν υπάρχουν όλοι οι υπόλοιποι που τους αγαπάνε και τους θέλουν ενωμένους θα πέσουν οι υπόλοιποι και θα τους μονιάσουν . Αυτό έγινε και σε εμάς ,δύο φορές που έτυχε δηλαδή δύο άνθρωποι….δε θα σου πω περισσότερα κουτσομπολιά… να  μαλώσουν κατά κάποιο τρόπο είπαν ….. κάτσε κάτω βρε Δέσποινα  ,έλα να τα βάλουμε κάτω ,σου είπε αυτό κι αυτό κι αυτό και είχε δίκιο και εσύ του είπες αυτό κι αυτό και αυτό κι είχες κι εσύ δίκιο…βρείτε τα τώρα ,εντάξει δεν είναι αυτός λόγος για να μαλώνετε. Αυτό ,δηλ. φαντάζομαι ότι κι εσύ έχεις φίλες κι έχει τύχει να μαλώσεις  με φίλη σου , δε θα ‘ρθουν  δεν πρέπει ; δεν πρέπει να ‘ρθουν οι άλλες να σας τα βρούνε ; ή όταν θα μαλώσουνε δύο δικές σου φίλες δεν πρέπει να πας να βοηθήσεις; Εμείς λοιπόν αυτό το κάναμε για το καλό της φιλίας μας , όχι για τον επαγγελματισμό. Πραγματικά υπήρχε πάρα πολύ αγάπη .

Μάλιστα έχεις πει ότι δεθήκατε μεταξύ σας  και κάνατε και παρέα εκτός χώρου δουλειάς !!!

Αφάνταστα , αφάνταστα δεθήκαμε μεταξύ μας. Εμένα αυτό το πράγμα δε μου έχει ξανασυμβεί σε άλλη δουλειά ,τόσο πολύ.

Ούτε στις Σαββατογεννημένες;

Όχι, όχι….ωραία πέρασα κι εκεί ,σίγουρα , αλλά το δέσιμο που υπήρχε στο παρά πέντε ήταν σπάνιο, συγκλονιστικό.

Αν δεν κάνω λάθος το 2006 παρουσίασες τον ημιτελικό της Eurovision μαζί με τη Ζέτα Μακρυπούλια, μία πολύ καλή σου φίλη όπως έχεις πει .Θέλω να μου πεις λοιπόν αν πιστεύεις ότι αυτή ήταν μία πολύ καλή εμπειρία για εσένα αλλά και αν θα το ξαναέκανες αν σου δινόταν η ευκαιρία.

Ήταν μία  ωραία εμπειρία από την άποψη ότι εγώ τον παρακολουθούσα αυτό το διαγωνισμό από τότε που ήμουνα πάρα πολύ μικρός …από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου..5 χρονών θυμάμαι εικόνες από τη Eurovision. Οπότε ,τον αγαπούσα πολύ αυτόν τον διαγωνισμό, τον αγαπούσα πάντοτε , τον αγαπούσα ακόμη κι όταν στην Ελλάδα δεν ασχολούνταν κανείς μ’ αυτόν το διαγωνισμό, γιατί εσύ είσαι μικρή και δεν τα έχεις προλάβει αυτά ,αλλά τη δεκαετία του 90 μόνο εγώ και 5-6 άνθρωποι έβλεπαν στην  Ελλάδα, τη Eurovision .  Το παρουσίασα λοιπόν επειδή είμαι fan αυτού του διαγωνισμού ,επειδή τον αγαπούσα  αυτόν τον διαγωνισμό, επειδή οι παιδικές μου μνήμες έχουν να κάνουν με τη Eurovision, τότε που κανένας μπορεί να μην την έβλεπε ή να μην  της έδινε σημασία στην Ελλάδα και γι’ αυτόν ακριβώς το παρουσίασα , δεν το παρουσίασα επειδή ξαφνικά έγινε μόδα η Eurovision στην Ελλάδα, διότι και τώρα που έχει παύσει να είναι μόδα και μάλιστα έχει πέσει σε  δυσμένεια κιόλας ..λίγο…εγώ πάλι θα τη δω τη Eurovision και 1% να κάνει δε με νοιάζει θα είμαι  το 1% που θα τη δει. Μ’ αρέσει  αυτός ο διαγωνισμός !!! Δεν το παρουσίασα λοιπόν επειδή ήταν της μόδας  η Eurovision , το παρουσίασα γιατί την αγαπάω. Αν θα το ξανάκανα…;…Δεν μπορώ να σου απαντήσω… από τη μια μπορώ να σου πω ότι ναι θα το ξανάκανα με την ίδια λογική ότι είναι κάτι το οποίο το αγαπώ και από την άλλη μπορώ να σου πω ότι μωρέ Δέσποινα  νομίζω είμαι 40 χρονών , θα γίνω τώρα το άλλο καλοκαίρι που έρχεται …μήπως είμαι λίγο μεγάλος γι’ αυτό; [γέλιο] Δεν ξέρω να σου απαντήσω, ειλικρινά . Αν μου γίνει πρόταση τότε θα καθίσω κάτω και θα το σκεφτώ …τι θα υπερισχύσει ; Το ότι σαρανταρίζω ή το ότι αγαπάω αυτόν τον διαγωνισμό; Θα δείξει…

Μάλιστα , άρα δεν είχες σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να εμφανιστείς κάποια στιγμή πάνω στη σκηνή της Eurovision;

Ως παρουσιαστής ; Όχι, όχι. Σαν παιδί όμως ναι το σκέφτηκα, έλεγα αχ! Τι ωραία να ήμουν εκεί τώρα!!!κι εγώ θέλω να πάω να τραγουδήσω εκεί.

Και πήγες όμως…

Δεν τραγούδησα βέβαια αλλά τέλος πάντων.

Αν και μας έχεις δείξει ότι έχεις ικανότητες στο τραγούδι.

Μικρές, μικρές. Επειδή το όνειρό μου πάντα ήταν επίσης να γίνω αθλητής του στίβου ,άλλο που δεν έγινα.

Έκανες στίβο;

Όχι , όχι δεν έκανα. Στις αλάνες που έτρεχα και που κέρδιζα βέβαια. Όταν έβλεπα αγώνες του στίβου . Ολυμπιακούς κι αυτά έλεγα αχ! Να ήμουνα εκεί .  Αυτό το να ήμουνα εκεί δηλαδή σαν παιδί το έχω πει για κάποια πράγματα.

Μετά σε θέατρο σε βλέπουμε στο σεσουάρ για δολοφόνους όπως μας είπες και προηγουμένως.

Ναι.

Στο από μακριά και στο όνειρο της διπλανής πόρτας με τον Αργύρη Αγγέλου και τη Ζέτα Μακρυπούλια, σωστά;

Ναι, ναι. Μετά το όνειρο της διπλανής πόρτας το καλοκαίρι έκανα περιοδεία με την ΕΛΕΝΗ του Ευρυπίδη και μετά ήρθε το ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ δύο χρόνια .Με τη Σμαράγδα Καρύδη και τον Θοδωρή Αθερίδη . Μετά ήρθε το φωνάζει ο κλέφτης, το χειμώνα στην Αθήνα και το καλοκαίρι που μας πέρασε σε όλη την Ελλάδα περιοδεία. Αυτές είναι οι θεατρικές μου δουλειές.

Σε συναντάμε μετά ως παρουσιαστή όχι στη Eurovision , το 2009 αν δεν κάνω λάθος στο THE 20.

Ναι, ναι .

Με κείμενα πάλι δικά σου και παρουσιάζεις κιόλας και βλέπουμε ότι επεμβαίνεις πάλι στο πως θα παρουσιάσεις το κάθε τι με κωμικό τρόπο, και πάλι ψυχαγωγείς τον κόσμο κι αυτό είναι κάτι πολύ ωραίο. Θέλεις να μας πεις λίγα πράγματα για το THE 20;

Για το THE 20 πάρα πολλά μπορώ να σας πω . Θα μπορούσα να σας μιλάω ώρες για το THE 20 , διότι πέρασα πάρα πολύ ωραία σε αυτήν την δουλειά και είμαι και πάρα πολύ περήφανος γι’ αυτήν την δουλειά. Ήταν μία πολύ μικρή παραγωγή , πολύ φτηνή παραγωγή επίσης , γιατί ήταν ένα μικρό δωματιάκι. Μέσα σε αυτό το μικρό δωματιάκι ώρες-ώρες αισθάνομαι ότι κάναμε θαύματα. Κάναμε πολύ ωραία πράγματα , παρουσιάσαμε πάρα πολλές σειρές , πάρα πολλές εκπομπές παλιές που μου θύμιζαν κι εμένα πολλά πράγματα. Εσύ δεν τις θυμάσαι πολλές από αυτές, αλλά εμένα είχαν σημαδέψει την εφηβική μου λη την φοιτητική μου ηλικία και ήταν πολύ όμορφο που μπορούσα να μιλήσω για όλες αυτές τις εκπομπές. Αυτό λοιπόν για το οποίο είμαι πολύ περήφανος για το THE 20 είναι το ότι ήμασταν ευρηματικοί αν και δεν είχαμε ούτε το χρόνο , ούτε τα χρήματα , ούτε τα μέσα γιατί μία μεταμφίεση για να γίνει άψογη χρειάζεται πάρα πολύ χρόνο και χρειάζεται κάποια χρήματα για την περούκα , για το μακιγιάζ, για τα μαλλιά. Εμείς λοιπόν ούτε χρόνο είχαμε ούτε χρήματα είχαμε για να πάρουμε την τέλεια περούκα ή για να κάνουμε το τέλειο μακιγιάζ. Είχα όμως πάρα πολύ μεράκι και με πολλές πατέντες βλέπατε πράγματα  για τα οποία λέγατε …δες τι ωραία που το κάνουν! Που να ξέρατε όμως τι δυσκολίες τραβούσαμε εμείς από πίσω;

Παρόλα αυτά όμως σε έχουμε δει να κάνεις χίλιους δυο και πολλοί προσπαθούν να το μιμηθούν αυτό π.χ.  σε ένα έκανες τη Ρούλα , να κάνουν τη Ρούλα.

Ναι ε;

Πολλοί , πάρα πολλοί.

Πέρασα λοιπόν πάρα πολύ ωραία σ’ αυτήν τη δουλειά γιατί νομίζω ότι και βγάλαμε πολύ γέλιο και αναφερθήκαμε σε εκατοντάδες εκπομπές και σίριαλ χωρίς ποτέ να προσβάλουμε καμία δουλειά. Υπήρχαν δουλειές μέσα εκεί όπου έπρεπε να μιλήσω γι’ αυτές ή που μπορεί εγώ να μην τις θεωρούσα καλές, να μην μου άρεσαν , δε θεώρησα όμως ποτέ ότι έχω το δικαίωμα να βγω και να πω ότι το τάδε σίριαλ το οποίο ήταν  μία μάπα είναι στο νούμερο 10…11…8…δεν ξέρω κι εγώ τι, γιατί δεν έχω το δικαίωμα να το κάνω αυτό, γιατί είναι λάθος, είναι αγένεια να το κάνεις αυτό το πράγμα. Το να μη μου αρέσει εμένα δε σημαίνει ότι κάτι δεν είναι καλό, από τη στιγμή που εσένα σου άρεσε και πέρασες ωραία με αυτό το σίριαλ καλά έκανες και το ψήφισες και το έστειλες στο νούμερο 1, 2, 3, 20…δεν ξέρω σε τι. Δεν πέσαμε λοιπόν ποτέ σ’ αυτήν την παγίδα ,  του να προσβάλουμε δουλειές και χαίρομαι πολύ που παρουσιάσαμε έτσι όλες τις εκπομπές ,απλώς καμιά φορά αυτές τις εκπομπές που τις αγαπούσα πολύ μπορεί και να το έλεγα.

Τώρα πιστεύεις ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο , γιατί είναι και η οικονομική κρίση;

Κάτι σαν το THE 20 εύκολα θα γινόταν γιατί σου λέω ήταν μία πολύ φθηνή παραγωγή. Αυτό το οποίο είναι λίγο δύσκολο να δεχτεί κανείς στην τηλεόραση είναι να  βγει στη ν τηλεόραση και να μην κράξει κάποιον άλλον , γιατί αυτό το έχουμε φάει πολύ στη μάπα. Ήταν λίγο démodé εκπομπή το THE 20 σε μία περίοδο που είχαν ξεκινήσει οι πάντες να σχολιάζουν τους πάντες, εμείς δε σχολιάζαμε τίποτα απλώς παρουσιάζαμε και κάναμε πλάκα βέβαια.

Το καλοκαίρι του 2011 σε βλέπουμε σε μία περιοδεία στο ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ παρέα με την αγαπημένη σου Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, τον κ. Γιώργο Λέφα.

Ναι τον Τάσο τον Κωστή , την Κλέλια την Ρένεση . Ήταν μία  πολύ ωραία δουλειά , ένα πολύ ωραίο έργο και χαίρομαι που σε πολύ δύσκολους καιρούς όχι απλώς παίζαμε σε μία κωμωδία και κάναμε τον κόσμο να γελάει, λέγαμε και κάτι χρήσιμο, γιατί αυτό είναι ένα βαθιά πολιτικό έργο που έγραψε ο  Ψαθάς και που στην ουσία μίλησε για την αρχή του κακού όλου αυτού του πράγματος που ζούμε ,διότι παρουσίασε τον φοβερά τίμιο Τιμολέοντα .

Τον οποίον υποδυόσουν εσύ.

Ναι , τον απατεώνα που υποδυόταν ο Γιώργος ο Λέφας εξαιρετικά που έκλεβε και έκανε την υπεξαίρεση, έπαιρνε τα χρήματα του στρατηγού. Ο Στρατηγός ήταν επίσης πολύ τίμιος και η Ελισάβετ είναι ο ρόλος που είναι επίσης πιο κοντά στον Έλληνα. Είναι τίμια μεν η ίδια , δεν κλέβει αλλά γνωρίζει την κλεψιά του αδερφού της , την αποδέχεται και δεν κάνει απολύτως τίποτα , κάνει τα στραβά μάτια ώσπου φτάνει σε ένα σημείο και εκρήγνυται , αγανακτεί και τον καταγγέλλει. Εδώ είμαστε κι εμείς. Σ’ αυτό  το σημείο είμαστε κι εμείς. Οπότε γι’ αυτό σου λέω ότι αισθάνομαι πως παίζω σ’ ένα έργο Πολύ επίκαιρο. Ναι , πέρα από επίκαιρο και πάρα πολύ χρήσιμο και πολύ σημαντικό. Δεν θα μου άρεσε σε καιρούς τόσο δύσκολους να γυρνάω στην Ελλάδα και το έργο που παίζω να μην λέει τίποτα, τίποτα σημαντικό τουλάχιστον. Αυτό είναι και κάτι σημαντικό , οπότε κι εγώ αισθανόμουν ότι έκανα κάτι σημαντικό. Ναι, την ευχαριστήθηκα πολύ αυτή τη δουλειά!!!

Τώρα ως παρουσιαστή μετά το THE 20 μετά τη Eurovision σε βλέπουμε παρέα με τη Δούκισσα Νομικού σε μία νέα εκπομπή που μπήκε πέρυσι στη ζωή μας και ευχόμαστε να μείνει για πολλά ακόμη χρόνια, γιατί πραγματικά ο κόσμος έχει ανάγκη από τέτοιου είδους ψυχαγωγία!!!   

Νομίζω ότι το Just the two of us το επέλεξα με το που μου το είπανε ,χάρηκα πολύ και γιατί μου θύμιζε πάρα πολύ τη Eurovision καταρχήν όπως καταλαβαίνεις [γέλιο] , είχε τα ίδια στοιχεία ακριβώς ήταν διαγωνισμός τραγουδιού , με βαθμολογία , μ’όλα αυτά …κατευθείαν Eurovision. Οπότε όλο αυτό σου άρεσε…Ναι μου άρεσε πάρα πολύ. Ωραία πέρασα κι εκεί , κι εκεί συνεργάστηκα με ανθρώπους που θέλω να πιστεύω ότι θα εξακολουθώ να τους έχω στη ζωή μου, διασκέδασα κι εκεί, έζησα μια εμπειρία η οποία ήταν φοβερά…. Ήμουν στα όριά μου. Από την παράσταση έπρεπε να φύγω με ένα ταξί που πήγαινε 160 χλμ στην εθνική για να προλάβω να παρουσιάσω την εκπομπή … ήταν φοβερό! Πέρασα ωραία , ήταν ωραία με το Just!!!

Και δέθηκες κιόλας με κάποιους ανθρώπους.

Ναι, και αυτό και χάρηκα που το έκανα , ναι το χάρηκα!

Έκανες φιλίες μέσω του Just the 2 of us;

Μπορεί να εξελιχθούν σε φιλίες, κάποια πράγματα …ναι.

Δεν είσαι πολύ σίγουρος …

Ξέρεις τι;  Όσο μεγαλώνεις βλέπεις ότι είναι …

Πιο δύσκολο να πεις τη λέξη φιλία…

Ναι, ναι μένουν δηλαδή πιο σταθεροί οι παλιοί κι όταν έχεις πια φίλους τους οποίους έχεις 20 χρόνια δυσκολεύεσαι να τους βάλεις δίπλα-δίπλα μ’ αυτούς που έχεις αποκτήσει τους τελευταίους 3-4 μήνες . Κάτσε να περάσουνε λίγα χρόνια ….πιστεύω θα περάσουν λίγα χρόνια με κάποιους από αυτούς και τότε θα το πω πολύ δυνατά το ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ!!! Αυτό νομίζω δεν ισχύει μόνο για εμένα , για τους ηθοποιούς …ισχύει για όλους τους ανθρώπους!

Στο Just the 2 of us στο ρόλο του παρουσιαστή κάνεις την κριτική σου με κωμικό τρόπο βέβαια και μας τραγουδάς κιόλας , μας δείχνεις τις φωνητικές και τις χορευτικές σου ικανότητες.

Ναι σας τραγούδησα όσο μπορούσα.

Μας δείχνεις και τις χορευτικές σου ικανότητες

Ήτανε στα πλαίσια του… Πραγματικά όλοι έχουμε το δικαίωμα να τραγουδάμε. Είτε έχουμε, είτε δεν έχουμε φωνή, ας το προσπαθήσουμε.

Ήσουν πάρα πολύ καλός.

Σ’ ευχαριστώ.

Θα υπάρξει just the two of us 2;

Το εύχομαι. Το θέλουνε. Το θέλει και το κανάλι. Το θέλουμε κι εμείς που δουλεύουμε.

Παρουσιαστής πάλι εσύ, έτσι;

Ναι. Έτσι.

Και με τη Δ. Νομικού;

Ναι. Ναι. Το θέλει και το κανάλι. Το θέλουμε κι εμείς που δουλεύουμε σ’ αυτό. Το θέλει κι ο κόσμος, Εγώ τουλάχιστον έτσι ακούω. Από κει και πέρα είναι μια παραγωγή η οποία όπως καταλαβαίνεις είναι ακριβή και είναι και ζωντανή. Δεν είναι μαγνητοσκοπημένο για να πεις ότι θα γυρίσω κάποια επεισόδια κι άμα τελειώσουν τα χρήματα θα σταματήσω για λίγο να γυρίζω.  Κατάλαβες; Δεν μπορεί να πει το κανάλι θα γυρίσω τρία επεισόδια και μετά  ένα μήνα θα κάνω λίγη οικονομία και μετά θα γυρίσω τα υπόλοιπα. Πρέπει κάθε Κυριακή να έχουμε επεισόδιο. Οπότε είμαστε λίγο εκεί. Στο αν θα μπορέσουν να συγκεντρωθούν αυτά τα χρήματα. Εύχομαι να μπορέσουν να συγκεντρωθούν τα χρήματα.

Ήταν καλή εμπειρία για σένα να έχεις το ρόλο του παρουσιαστή ,ε;

Ο παρουσιαστής σα ρόλος αν μου αρέσει; Μου αρέσει γιατί είναι κάτι το οποίο είναι ξέγνοιαστο . Είναι κάτι το οποίο είναι ευχάριστο. Είναι κάτι στο οποίο τα καταφέρνω. Από κει και πέρα δεν το βλέπω σαν το βασικό μου επάγγελμα. Ποτέ δεν το είδα έτσι. Τώρα πια, αυτήν την περίοδο που μιλάμε, ενασχόλησή μου βασική θέλω να κάνω το γράψιμο.

Οπότε μας ετοιμάζεις κάτι.

Έτσι λέω … Ούτε την ηθοποιία. Γι’ αυτό ακριβώς σταμάτησα κι από το θέατρο.

Είχες πει ότι σαν παρουσιαστής είσαι περαστικός…

Ναι. Ακριβώς.

Το έχεις πει σε περιοδικά, εκπομπές, συνεντεύξεις…

Ναι, έτσι αισθάνομαι. Ότι είναι μια δουλειά που θα κάνω για ένα χρονικό διάστημα και ότι βασικά η δουλειά που θα με συντροφεύει είναι … Μέχρι μεγάλη ηλικία έχω την αίσθηση ότι θα είναι το γράψιμο. Ούτε η παρουσίαση, ούτε και η ηθοποιία.

Αυτόν τον καιρό θα ξεκινήσουμε να σε βλέπουμε .. Σε διαφημίζουν για εκπομπή μαγειρικής.

Αυτή η εκπομπή λοιπόν θα μου μάθει να μαγειρεύω, εμένα σα Γιώργο. Είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτό. Άσε που  έχω μπει ήδη στην κουζίνα, τη δικιά μου, όχι του πλατό και έχω μαγειρέψει πράγματα τα οποία έχουμε γυρίσει στην εκπομπή. Είναι λοιπόν όντως μία εκπομπή η οποία είναι ευχάριστη, είναι εύκολη, δεν είναι πολύ χρονοβόρα γιατί είναι μια μικρή εκπομπή, η οποία μου δίνει το χρόνο να ασχοληθώ με το γράψιμο, μου δίνει και τα χρήματα βασικά, γιατί από τη στιγμή που δεν είμαι στο θέατρο κάπως πρέπει να βγάζω χρήματα….. είναι κ αυτό. Και θα με βοηθήσει και σ’ αυτό το πράγμα πολύ. Ήμουν ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν ανίκανος στην κουζίνα. Δεν ήξερα να κάνω ούτε αυγό βραστό. Και τώρα σιγά-σιγά αλλάζει η μέρα μου. Και η υγεία μου έχει αλλάξει τους τελευταίους δύο μήνες που σταμάτησα να τρώω ότι να ’ναι αλλά τρώω προσεκτικά, και αλλάζει και η μέρα μου. Πηγαίνω, ψωνίζω απ το σούπερ μάρκετ τα λαχανικά μου, τα κρέατα μου, μαγειρεύω.. Είναι ωραίο αυτό το πράγμα. Για μένα δηλαδή το κάνω αυτό πιο πολύ να σου πω την αλήθεια.

Από τότε που μπήκες ενεργά στο χώρο της τηλεόρασης, είσαι υπέρ γενικά αυτού που ψυχαγωγεί τον κόσμο ή καθαρά του ποιοτικού;  Όχι , καταρχήν η ψυχαγωγία έχει ποιότητα από μόνη της ούτως ή άλλως . Εννοείς τους πιο σοβαρού……; …Όχι … είμαι υπέρ όλων !

Δηλαδή και κάτι που δεν είναι τόσο ποιοτικό τα, το έβλεπες μόνο επειδή σου αρέσει , σε ψυχαγωγούσε;

Να σου πω…καταρχήν το ποιοτικό μπορείς να το βρεις παντού! Στην τηλεόραση θα βρεις και ποιοτική δουλειά , θα βρεις και δουλειά που δεν έχει ποιότητα. Στον κινηματογράφο επίσης θα βρεις ποιοτική δουλειά , θα βρεις και δουλειά που δεν έχει ποιότητα . Στο θέατρο θα βρεις ποιοτική δουλειά, θα βρεις και δουλειά που δεν έχει ποιότητα. Το ότι κάποιος κάνει θέατρο δηλαδή δε σημαίνει ότι ντε  και καλά κάνει και μία δουλειά η οποία είναι ποιοτική, γιατί μπορεί η παράσταση στην οποία παίζει να είναι φρικτή και να και να είναι 15 φορές χειρότερη από μία εκπομπή ή ένα σίριαλ στην τηλεόραση. Δεν είναι…..η ποιότητα είναι κάτι το οποίο το φέρουμε μέσα μας. Άμα το ‘χουμε, άμα θα έχουμε εμείς ποιότητα μέσα μας αυτό που θα φτιάξουμε θα είναι ποιοτικό. Αν ο άλλος μέσα του δεν έχει ούτε ποιότητα , ούτε ταλέντο,  ούτε ήθος ,ούτε τίποτα ότι και να φτιάξει, όπου και να’ ναι αυτό το πράγμα που θα φτιάξει είτε είναι στην τηλεόραση, είτε είναι στο θέατρο , είτε είναι στον κινηματογράφο …ποιότητα δε θα έχει!!! Αυτό πιστεύω ! Από εκεί και πέρα…είμαι υπέρ λοιπόν του να βάζουμε την προσωπική μας ποιότητα και την προσωπική μας αισθητική σ’ όποια δουλειά κάναμε , και στο παρά πέντε αυτό έκανα. Υπήρχαν αστεία τα οποία ήταν πιο ποιοτικά, υπήρχαν και αστεία τα οποία ήταν πιο παρεϊστικα και πιο εύκολα , υπήρχαν αστεία τα οποία ήταν για ευρεία κατανάλωση και μπο4ρούσαν να τα καταλάβουν όλοι , υπήρχαν όμως και κάποια αστεία τα οποία δε μπορούσαν να τα καταλάβουν όλοι. Εγώ γελάω και με τα δύο αστεία. Με την ίδια λογική που θα γελάσω με μία εγκεφαλική ατάκα  που θα δω σε  μία ταινία του Woody Allen ,με την ίδια λογική θα γελάσω και με μία τούμπα που θα δω σε μία ταινία  του Louis de Funes….μ’ όλα θα γελάσω. Οπότε , όλα θα τα βάλω μέσα….εγώ….αν κάποιος θέλει να φτιάξει μία σειρά ή μία ταινία που να έχει μόνο εγκεφαλικές ατάκες ας τη φτιάξει κι όποιος θέλει να τη δει ας τη δει….. Εγώ θέλω να τα έχω όλα μέσα, γιατί τα έχω εγώ σαν άνθρωπος μέσα όλα αυτά… τα περιέχω! Δεν μπορώ να βγω και να πω ότι  είμαι κάτι διαφορετικό.

Ποιο είναι το πιο ωραίο πράγμα που έχει συμβεί τον τελευταίο καιρό στη ζωή σου;

Ότι έχω χρόνο [γέλιο]…αυτό…ότι έχω χρόνο!!!

Έχεις πολύ φορτωμένο πρόγραμμα, έτσι;…..είχες;

Ναι, είχα …είχα . Πολλές φορές με ρωτάν και γιατί καθυστέρησα να γράψω τόσο πολύ……..γιατί ήθελα να ζήσω είναι η απάντηση.

Περιμένει ο κόσμος…!!!!

Το ξέρω , αλλά πραγματικά ήθελα να ζήσω…. θα πέθαινα , δηλαδή είχα φτάσει……..καταρχήν ήμουν 15 κιλά πιο αδύνατος απ’ ‘ότι είμαι τώρα. Μόνο αυτό σου λέω! Δεν μπορώ να ζω έτσι….

Δεν μπορείς την πίεση…..

Δε θέλω να ζω έτσι , το αποφάσισα ότι δε θέλω να ζω έτσι……..ήθελα κι εγώ να ζήσω λίγο ξέγνοιαστα. Κατάλαβες; Και χαίρομαι λοιπόν  φέτος που  ζω ξέγνοιαστα και είναι πολύ περίεργο …το  πώς εμένα η ξεγνοιασιά μου ήρθε στην περίοδο που σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα μόνο ξεγνοιασιά δεν υπάρχει. Είναι……[γέλιο]…αλλά όταν εσείς περνούσατε επίσης πολύ καλά εγώ υπέφερα . Τώρα λοιπόν είμαι ξέγνοιαστος, έχω χρόνο.

Σε έχει πιέσει το ότι…το καλοκαίρι ας πούμε ήσουν σε μία περιοδεία, έτσι;

Ναι ,ναι ήμουν.

Αυτό σου δημιούργησε κάποιο πρόβλημα… το να πεις ότι δε μπορώ να περάσω το καλοκαίρι μου όπως θέλω εγώ.

Σαφέστατα.

Να πεις ότι τρέχω παντού…

Σαφέστατα. Η περιοδεία επίσης…η δουλειά μας, η δουλειά του ηθοποιού είναι πάρα πολύ κουραστική! Κάποιος δεν το πιστεύει που είναι απ’ έξω…ούτε εγώ το πίστευα. Ειλικρινά αν ήξερα ότι είναι τόσο κουραστική δεν ξέρω αν θα τη διάλεγα[γέλιο] .

Ναι όμως περνάς ωραία…

Ναι , αλλά είναι πολύ κουραστική, δηλαδή ένας υπάλληλος θα πάει στις 9 θα φύγει στις 5; και η δουλειά του τελειώνει εκεί, έτσι μετά είναι ελεύθερος για τον εαυτό του. Ένας ηθοποιός θα πάει στις 8 στο γύρισμα , θα τελειώσει στις 6 από το γύρισμα…..10 ώρες….και μετά θα πάει να παίξει και στην παράσταση, εντάξει;….άλλες 3 ώρες…….Βάλε τις μετακινήσεις και βάλε και ανάμεσα σε αυτά τα πράγματα αντί να καθίσεις  ,μισή ωρίτσα να φας κάτι μπορεί να σου πουν ότι έχεις και φωτογράφηση και αντί να πας στο σπίτι σου να φας……δε  σου λέω να κάνεις τίποτα συγκλονιστικό…να πάς στο σπίτι σου να φας ένα πιάτο φαί ή να πεις ότι μισή ωρίτσα θα κοιμηθώ θα πρέπει να ψάξεις το τάδε στούντιο , το οποίο είναι πίσω από το τάδε γήπεδο που είναι στο Παγκράτι , στην Καισαριανή … δεν ξέρω που ,κι ενώ το μόνο που θες είναι να κοιμηθείς…θα πρέπει  να καθίσεις εκεί πέρα , να σε βάψουν να, να , να…..και να κάνεις και τον χαρούμενο. Δεν είναι ότι δουλεύω στην οικοδομή , αλλά είναι φορές που ειλικρινά δεν έχεις τη δύναμη να χαμογελάσεις ή να βαφτείς ή να ντυθείς ή να δοκιμάζεις ρούχα ,γιατί είσαι άυπνος τόσες ώρες, γιατί δεν έχεις λίγο χρόνο για να κοιμηθείς. Αυτό είναι που έχω αποκτήσει τώρα. Απλώς νομίζω πως ξέφυγα λίγο, γιατί με είχες ρωτήσει σχετικά με την περιοδεία.  Η περιοδεία λοιπόν είναι μία ευχάριστη  περίοδος, αλλά και δυσάρεστη! Ευχάριστη είναι γιατί περνάς ωραία αν έχεις ωραία παρέα…..και  είναι πολύ ωραία γιατί αλλάζεις συνέχεια παραστάσεις, δε βαριέσαι ……δεν υπάρχει πιθανότητα να βαρεθείς στην περιοδεία ,γιατί κάθε μέρα είσαι κάπου αλλού και βλέπεις άλλα μέρη κι άλλους ανθρώπους… . είναι λοιπόν φοβερά ενδιαφέρουσα, αλλά είναι κουραστική. Είναι κουραστική , γιατί τελειώνει η παράσταση στις 23.30, μετά θα αποδεχτείς τον κόσμο, θα πας να φας στις 1; …..2;…..τι ώρα θα πας να φας;…πρέπει να βρεις και μαγαζί το οποίο θα πει δεν έκλεισε η κουζίνα μας, την άλλη μέρα πρωί-πρωί… που θα έχεις κοιμηθεί ήδη στις 3, αναγκαστικά…..θα ξυπνήσεις την άλλη μέρα πρωί-πρωί και θα πρέπει να πάρεις τη βαλίτσα, να μπεις στο λεωφορείο και να φύγεις. Υπάρχουν πόλεις δηλαδή που δεν προλάβαμε ούτε έναν καφέ να πάμε να πιούμε….έχεις συνεχείς μετακινήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την περιοδεία οι μισοί και παραπάνω αρρωστήσαμε….είχε εξασθενήσει πια ο οργανισμός [γελάει] … αλλά ειλικρινά την προτιμώ από το χειμωνιάτικο το θέατρο, ακόμα κι αν έχω πει κατά καιρούς ότι Αχ τώρα θα μπορούσα ρε παιδί μου να έκανα διακοπές και να πήγαινα εκεί…παρ’ όλα αυτά είναι φοβερά ενδιαφέρουσα, είναι πολύ ωραίο το ότι αλλάζεις πόλεις συνέχεια!

Πριν είπες ότι πρέπει να αποδεχτείς τον κόσμο. Όσες φορές σε έχω δει σε θέατρο δεν υπάρχει περίπτωση να μην καθίσεις και να μην δώσεις αυτόγραφο μέχρι και στον τελευταίο…

Έτσι πρέπει, έτσι πρέπει!!!

Ποια είναι η άποψή σου ;…γιατί υπάρχουν και κάποιοι ηθοποιοί οι οποίοι δεν θέλουν ούτε να μιλήσουν αλλά ούτε  καν ένα  αυτόγραφο να δώσουν σε κάποιον άνθρωπο που πραγματικά αυτός τον θαυμάζει πάρα πολύ.

Είναι καθαρά προσωπικό αυτό το θέμα κι αν τους ρωτήσεις μπορούν να σου εξηγήσουν πολύ απλά γιατί το κάνουν και να πεις ότι ……… νομίζω ότι έχει και δίκιο….μπορεί να στα πουν πολύ απλά, να σου εξηγήσουν την κοσμοθεωρία τους και να συμφωνήσεις. Ο καθένας έχει δικαίωμα λοιπόν να έχει τη δικιά του κοσμοθεωρία, έτσι; Εγώ πιστεύω…..τώρα το έχω καταλάβει  αυτό το πράγμα….χρειάστηκε κι εγώ να κάνω κάποιες δουλειές …..να δω , έτσι; …ότι ναι στον άνθρωπο ,ο οποίος έρχεται λοιπόν να με δει θα καθίσω και θα τον αποδεχτώ και θα του χαμογελάσω και θα του δώσω  και αυτόγραφο κι αν θέλει να μιλήσουμε και για την παράσταση ,σαφέστατα και θα το κάνουμε .Θα το κάνω και με χαρά κιόλας ….αυτό έχω αποφασίσει, γιατί πολύ απλά έχει το δικαίωμα να το ζητήσει …..οπότε, ναι το κάνω. Από εκεί και πέρα αν κάποιος πάει να ξεπεράσει κάποιο όριο και να ζητήσει πράγματα με τα οποία δε συμφωνώ θα του πω ότι ...οπ! συγνώμη λάθος….τι γίνεται εδώ; , ή αν με δει να μιλάω με έναν ας πούμε άλλον άνθρωπο και μπει στη μέση και πει έλα,έλα να βγούμε εμείς μία φωτογραφία θα του πω συγνώμη κύριέ μου δε βλέπετε ότι.;………Καθίστε, περιμένετε στη σειρά σας , κι εσείς θέλετε να φύγετε , κι εγώ θέλω να φύγω κι ο κύριος……

Μου έχει συμβεί κι αυτό, το να θέλει να φάει ο ένας τη σειρά του αλλουνού…τι είναι αυτά τα πράγματα;…υπομονή.. εδώ είμαστε.

Δε φεύγουμε…

Κι όμως μου άρεσε εμένα. Εγώ φέτος το καλοκαίρι ήμουν μετά από κάθε παράσταση… έβγαινα στον κόσμο και φωτογραφιζόμασταν και μοιράζαμε αυτόγραφα κι όλα αυτά , το οποίο είναι και δύσκολο και κουραστικό ,γιατί εκείνη την ώρα να φας θέλεις….έχεις κάτσει νηστικός τόσες ώρες. Εγώ ειδικά, σ’ αυτήν την περιοδεία έχει πέσει πολύ πείνα , γιατί είχα να πιώ τα 5 ποτήρια νερό και δεν έπρεπε να τρώω ,γιατί αν έτρωγα μετά με το νερό ήταν δύσκολο . Οπότε έτρωγα νωρίς , για να έχω χωνέψει για να μπορώ  να πιω τα νερά και μετά το βράδυ εκεί στα αυτόγραφα …η πείνα που είχα……δεν περιγράφεται!!! Δεν έχει σημασία θα έκανα λίγο υπομονή … θα έτρωγα ,δεν θα ……έτσι; Μου άρεσε λοιπόν φέτος που το έκανα αυτό.. τους χαιρέτησα όλους!

Σου αρέσει αυτή η δημοσιότητα , ο κόσμος που σε βλέπει ή είναι κάτι που σε κουράζει και λες …ωχ! πάλι αυτόγραφα έχω να δώσω….

Μου αρέσει! Μου αρέσει και στην τελική ανάλυση είναι και μέρος της δουλειάς μου και είναι και ο τρόπος….για τον κόσμο το κάνουμε  στην τελική ανάλυση αυτό που κάνουμε και ο κόσμος μας φτάνει εκεί που μας φτάνει…δεν είναι……τι να κάνω; Να κάνω μία παράσταση να την παίξω μόνος μου , να τη δω  μόνος μου και να πω μόνος μου τι καλός που είμαι;;;…στον κόσμο πρέπει να αρέσω…μου αρέσει!!! Ότι υπάρχουν στιγμές που έχω έρθω σε δύσκολη θέση ή που μπορεί εγώ να ήμουν κάπως άσχημα ψυχολογικά , γιατί άνθρωπος είμαι κι εγώ..μπορεί να μου έχει συμβεί κάτι πολύ στενάχωρο και να μου είναι φοβερά δύσκολο εκείνη την ώρα να πιάσω οποιαδήποτε συζήτηση και να φωτογραφηθώ και χα..χα..χα ..και χου..χου..χου..χου…κι .έτσι είναι λίγο δύσκολα …..κι άλλος , ο οποίος έρχεται δεν το ξέρει..δεν ξέρει πόσο εσύ μπορεί να πονάς ή να υποφέρεις…Μπορεί εσύ να ήσουν σ’ ένα νοσοκομείο πιο μπροστά για να πας να δεις ένα φίλο σου κι αυτός να σε πετύχει στο δρόμο …δεν το ξέρει ο κακομοίρης, έτσι;…και πάντοτε πρέπει να υπολογίζεις κι εγώ πρέπει να υπολογίζω ότι ο άλλος έρχεται με πολύ καλή πρόθεση να σε πλησιάσει…κι εκεί είναι που σηκώνεις τα χέρια ψηλά και λες οκ!

Γιατί υπάρχουν κι οι ηθοποιοί , οι οποίοι είναι ... κοσμοφοβικοί … κάποιοι ... ακούγεται δηλαδή και σχολιάζεται από τον κόσμο…

Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός….ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός

Και να σου πω κάτι; Για αυτό σε αγαπάει ο κόσμος….όχι  μόνο γιατί δίνεις αυτόγραφα, αλλά κυρίως γιατί έχεις φτάσει τόσο ψηλά , στην κορυφή…σίγουρα μας έχεις δείξει ότι μπορείς  να φτάσεις ακόμα πιο ψηλά και είσαι ένας άνθρωπος , ο οποίος δεν έχει ούτε ύφος , αλλά είναι πολύ οικείος στον κόσμο!

Τον υπολογίζω εγώ τον κόσμο πάρα πολύ και τον σέβομαι και τον εκτιμώ, απλώς καμιά φορά θέλω κι αυτός να με σέβεται.

Και το  ότι τον υπολογίζεις ,αλλά και ότι δεν απομακρύνεσαι….

Ναι, αλλά θέλω κι αυτός …δηλαδή, εγώ όσες φορές έχω αντιδράσει είναι όταν έχω δει ότι ο άλλος δε με σέβεται……Εκεί θα αντιδράσω…γιατί, εγώ τον κόσμο τον σέβομαι…και θα καθίσω να φωτογραφηθώ ..και αυτόγραφο  ..και θα μιλήσουμε ….και ότι θέλει μετά την παράσταση , γιατί έχει έρθει για εμένα και πρέπει κι εγώ μετά να μείνω για αυτόν!!!Αυτό είναι το σωστό! Τον σέβομαι και τον εκτιμώ ,θέλω όμως κι ο κόσμος να καταλάβει λίγο , να εκτιμήσει καμιά φορά κάποια πράγματα….δηλαδή καμιά φορά  είναι αγένεια τώρα σε βλέπουν να τρως και  έρχονται…έ να βγούμε ;……ε ,κάτσε τρώω….Κατάλαβες; εκεί είναι  λίγο λάθος… .θέλω λίγο να το σκέφτεται κι ο άλλος!

Ποιο είναι το σχόλιο , το οποίο έχεις λάβει και σε έχει στενοχωρήσει πάρα πολύ;…αν θέλεις να μας πεις…..

Κατά καιρούς πολλά πράγματα ..όταν ξεκίνησα όλα με στενοχωρούσαν νομίζω….και το παραμικρό νομίζω με στενοχωρούσε.

Σε άγχωνε η κριτική του κόσμου, κατά κάποιο τρόπο;

Νομίζω…με άγχωνε…..;;;….όχι, περισσότερο με στενοχωρούσε. Με στενοχωρούσαν πράγματα που διάβαζα… κατά καιρούς. Τώρα πια έχω αποφασίσει να μην στενοχωριέμαι με τίποτα …έχω γίνει λίγο…όχι αναίσθητος ,δεν είναι σωστό αυτό…….δυνατός , συνειδητοποιημένος. Είμαι αυτός…κάνω αυτά…αυτό μπορώ να κάνω!….θες να κάνεις κάτι άλλο…καν’ το!

Δε σ’ αρέσει αυτό που κάνω;…μη με δεις!.....δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, για να σε ικανοποιήσω! Αυτό μπορώ να κάνω …τόσο φτάνει η προσπάθειά μου…θα προσπαθήσω να φτάσει παραπάνω, αλλά θα προσπαθήσω για ‘μένα ,δε θα προσπαθήσω ούτε για ‘σένα…ούτε για ‘σένα…ούτε για ‘σένα.  Για ‘ μένα θα προσπαθήσω πρωτίστως και εύχομαι να αρέσει! Το παρά πέντε για ‘μένα το έγραψα.. ήθελα να γράψω κάτι που θα το έβλεπα εγώ στην τηλεόραση και γι’ αυτό έβαλα πάρα πολλή αγάπη μέσα και από τη στιγμή που το αγάπησα εγώ πάρα πολύ , το αγαπήσατε κι εσείς ,γιατί είχε πολλή αγάπη μέσα του….ήταν όλη μου η παιδική και η εφηβική ηλικία, αλλά το έγραψα για εμένα ..δε σκεφτόμουνα εσάς που θα είστε στα σπίτια πόσο θα γελάτε. Ήταν ένας κόσμος που έφτιαξα για ‘μένα, ήθελα είναι είμαι εγώ  κομμάτι αυτού του κόσμου….του αλλόκοτου, γι ‘αυτό και έβαλα τόσο πολλή αγάπη και νομίζω πως ο δημιουργός πάντοτε πρέπει να σκέφτεται πρώτα τον εαυτό του ….πρώτα τον εαυτό του…;

Πρώτα τι αρέσει σ’ αυτόν… κι αν αρέσει σ’ αυτόν ,αυτό το οποίο δημιουργεί  , θα αρέσει και στους άλλος που είναι και ο τελικός αποδέκτης , γιατί είναι λάθος να προσπαθήσω να φτιάξω κάτι που θα αρέσει σ’ εσένα γιατί δεν τα ξέρω τα γούστα σου.

Κατάλαβες;

Το σχόλιο που σε στενοχώρησε;

Το σχόλιο που με στενοχώρησε….τώρα πια λοιπόν δε με στενοχωρεί κανένα σχόλιο, απλώς θα σου πω κάτι…..μια που είναι  και μια συνέντευξη , την οποία τη δίνουμε σ’ ένα blog και που έχω διαβάσει κάτι σ’ ένα blog των Σερρών, το οποίο δε μου άρεσε και θα ήθελα πραγματικά οι άνθρωποι , οι οποίοι μου το γράψανε …

Για τις Σέρρες κυρίως που πρέπει να πούμε , ότι από τότε που έφυγες στην Αθήνα και έφτασες τόσο ψηλά ,δεν έχεις ρίξει μαύρη πέτρα πίσω σου  , αλλά νοιάζεσαι για τον τόπο σου και τον βοηθάς , έτσι;

Λοιπόν, εγώ πριν από τρία χρόνια …νομίζω ..ναι.. έκανα μία διαφημιστική καμπάνια για τον νομό Σερρών. Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτή  τη διαφημιστική καμπάνια ,θέλω να πιστεύω ότι βοήθησε, γιατί έπαιξε και στους όμορους νομούς και σ’ άλλους νομούς της Μακεδονίας και της Θράκης  αυτό το spot και νομίζω ήρθε και  κόσμος  και είδε τις ομορφιές μας κι όλα αυτά… Εγώ αυτό το έκανα για τον τόπο μου , δεν το έκανα ούτε για τη δόξα, ούτε για να με δω γιγαντοαφίσα, ούτε τέτοια κολλήματα έχω…να θέλω να με δω γιγαντοαφίσα…..Για  ‘μένα το ‘κανα και για την καρδούλα μου, γιατί τον αγαπάω αυτόν τον τόπο , εδώ γεννήθηκα , εδώ χτύπα ξύλο  θα γυρίσω κάποτε[γέλιο], θα με θάψουνε  και το ‘κανα γιατί μου το ζήτησαν από τον τόπο μου και μου είπαν ότι θα βοηθήσεις τον τόπο σου και το έκανα τζάμπα και το δηλώσαμε ότι το κάναμε τζάμπα. Δεν το ‘βγαλα  αφίσα, ούτε βγήκα με μια ντουντούκα  να πω ότι το έκανα τζάμπα και αφιλοκερδώς, αλλά το είπαμε το αφιλοκερδώς . Με στενοχώρησε λοιπόν , πάρα πολύ όταν είδα Σερραίους πολίτες να συζητάνε σ’ ένα blog Σερραϊκό, ότι πόσα λεφτά πήρα από τη νομαρχία. Δεν πήρα ούτε δραχμή , ούτε 1ευρώ …το μόνο που κράτησα από αυτή τη διαφήμιση είναι τα παπούτσια που φορούσα στη διαφήμιση, που μου τα δώσανε  και μία μπλούζα . Θα ‘θελα πάρα πολύ λοιπόν  οι Σερραίοι , οι οποίοι βγήκανε και είπανε ότι εγώ πληρώθηκα γι’ αυτή τη διαφήμιση….ξέρουνε ποιοι είναι….να βγούνε στα blogs που γράψανε πριν  από τρία χρόνια ότι πληρώθηκα και να μου ζητήσουν συγνώμη, γιατί το αξίζω και το δικαιούμαι…και θα τους συγχωρέσω βεβαίως  εάν το κάνουνε , εάν δεν το κάνουνε …λυπάμαι .αλλά δεν μπορώ να τους συγχωρέσω!!! Αυτό με στενοχώρησε λοιπόν!!!

Θες να μας πεις κάποια πράγματα γι’ αυτή τη διαφήμιση που έκανες για τον νομό Σερρών;

Χάρηκα πολύ!!! Πολύ…πραγματικά!!!

Πήγες σε διάφορα  μέρη…

Έχουμε έναν πάρα πού όμορφο τόπο!!!

Έχουμε διαβάσει το φυλλάδιο για την διαφήμιση, καθώς έχει προβληθεί και το dvd….

Έχουμε έναν τόπο που έχει ομορφιές……δύσκολες, που θέλει να τις ψάξεις λίγο να τις ανακαλύψεις. Η Κερκίνη είναι ένα μαγικός τόπος…δεν είναι ένα ακρογιάλι ηλιόλουστο και πολυδιαφημισμένο, έτσι; Αλλά ,είναι ένας μαγικός τόπος και θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια που έχουνε φτιάξει εκεί μαγαζιά , ξενώνες , εστιατόρια σεβόμενοι όλοι το περιβάλλον και την ομορφιά του τόπου εκεί, και που έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ η περιοχή. Πέρασα πολύ ωραία στον Αγγίτη , έχουμε το Ρούπελ , το οποίο είναι ένα μνημείο , το οποίο θα ’πρεπε  όλοι οι Έλληνες να επισκεφθούν…είναι απίστευτη η συγκίνηση που νιώθεις όταν πηγαίνεις εκεί. Το σπήλαιο της Αλιστράτης είναι πανέμορφο! Είχα  την ευκαιρία τον Ιούνιο να επισκεφθώ την Σλοβενία που έχει τα μεγαλύτερα σπήλαια στην Ευρώπη…εκεί που πήγα …..Ποστόινα λέγεται το σπήλαιο εκεί στη Σλοβενία, ήταν τεράστιο σε έκταση, πάρα πολλά χλμ σε έκταση….την ομορφιά που είχε όμως το δικό μας το σπήλαιο δεν την είχε!!!.......Χάρηκα πάρα πολύ που το έκανα αυτό για τον τόπο μου…χάρηκα πολύ που μου το πρότειναν και όποτε μπορώ να βοηθήσω τις Σέρρες , θα το κάνω!!!

Είσαι ένας άνθρωπος που έχεις ταλέντο, είσαι οικείος στον κόσμο όπως είπαμε και προηγουμένως, κάνεις τον κόσμο να γελάει ειδικά σε μέρες που το χρειάζεται, το έχει ανάγκη πραγματικά, και ουσιαστικά έχεις όλο το πακέτο που ζητάει ο κόσμος για έναν άνθρωπο κι έτσι πολλοί είναι αυτοί που σε θαυμάζουν , αλλά και θέλουν να σε μιμηθούν και να σου μοιάσουν! Σ’ αυτούς τι απάντηση έχεις να δώσεις , τι έχεις να τους πεις;

Εάν υπάρχουνε παιδιά, τα οποία θέλουν να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα και με βλέπουνε  και λένε , θα ήθελα να τα καταφέρω όπως τα κατάφερε και ο Γιώργος ,αυτό μα τιμά ιδιαίτερα. Περισσότερο πιστεύω ότι … μάλλον νομίζω ότι το πιο σημαντικό που έκανα τελικά είναι…όχι τα νούμερα της τηλεθέασης ή κάτι τέτοιο….είναι ότι δε δίστασα να ακολουθήσω το όνειρό μου και να προσπαθήσω να το κάνω πραγματικότητα!  Αυτό θέλει και δύναμη, θέλει και κότσια , θέλει και τσαμπουκά, θέλει και να μη φοβάσαι…και χαίρομαι που το έκανα… κι αυτό είναι κάτι που κι εγώ όταν το βλέπω σ’ έναν άλλο άνθρωπο το θαυμάζω. Μία είναι η ζωή μας , ένα είναι το όνειρό μας, αυτή είναι…δεν είναι πρόβα αυτό που ζούμε…αυτό είναι…ότι κάνεις...εδώ…..Χαίρομαι που έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα και θέλω να συνεχίσω, να προσπαθήσω να κάνω κι άλλα όνειρά μου  πραγματικότητα…..και νομίζω ότι θα το προσπαθήσω!!! Αν θα τα καταφέρω δεν ξέρω , αλλά ξέρω ότι θα προσπαθήσω!

Γιώργο σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ!

Κι εγώ Δέσποινά μου, πέρασα πολύ ωραία!

Να σε ευχαριστήσω και εκ’ μέρους της δημοσιογραφικής ομάδας του ARISTOTELEIO NEWS που δέχτηκες να δώσεις τη συνέντευξη.

Τίποτα…

Και να σου ευχηθώ ότι καλύτερο και στον επαγγελματικό τομέα, αλλά και στον προσωπικό.

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ.

Εύχομαι να τα ξαναπούμε κάποια στιγμή στο μέλλον!

Κι εγώ, κι εγώ Δέσποινα!