ΒΙΑ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ

Η βία στα ελληνικά γήπεδα, έχει καταντήσει να θεωρείται σταθερά και δυστυχώς ένα πεδίο ευχολογίων και αυτονόητων προτάσεων από τους αρμόδιους που διαχρονικά “νίπτουν τας χείρας τους”. Παρατηρώντας όμως το θέμα βλέπουμε ότι η εξωγηπεδική βία που αφορά τον αθλητισμό αυξάνεται σημαντικά, σημειώνοντας βανδαλισμούς σε οργανωμένους συνδέσμους ομάδων και επιθέσεις οπαδών σε βάρος άλλων. Φαινόμενα σαν και αυτά μπορούν να χαρακτηριστούν

αναμενόμενα, αν όχι αναπόφευκτα, αφού η γηπεδική βία και γενικότερα η βία κάθε μορφής έχει να κάνει με την νοοτροπία του κάθε φιλάθλου. Θέματα όπως η βία και ειδικότερα στο γήπεδο, δεν μπορούν να εξαλειφθούν μόνο με μέτρα καταστολής.. Ένας φίλαθλος δεν πρέπει να φοβάται, για να μην έχει την οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά, δεν χρειάζεται να τον αναστέλλει η οποιαδήποτε κάμερα, αλλά η στοιχειώδης παιδεία που διαθέτει. Συμπερασματικά καταλήγουμε πως η βαρύτητα πρέπει να πέσει στα μέτρα πρόληψης και όχι τόσο στα μέτρα καταστολής. Έτσι διορθώνονται πολλά κοινωνικά προβλήματα όπως ο ρατσισμός και η βία οποιασδήποτε μορφής. Έτσι λοιπόν οι υπεύθυνοι πρέπει να δώσουν βαρύτητα όχι στις τιμωρίες που θα εφαρμόζονται σε περίπτωση σύλληψης, αλλά στο πώς θα καταφέρουμε να μην υπάρχουν συλλήψεις. Πώς δηλαδή μπορεί το ίδιο το σύστημα του αθλητισμού να αναβαθμιστεί ουσιαστικά για να αξίζει όλος ο κόσμος που το παρακολουθεί να είναι μια μάζα φιλάθλων με την βασική έννοια της λέξης και που δεν θα βρίσκεται στο γήπεδο καθισμένος στα κάγκελα της εξέδρας με την πλάτη στο γήπεδο φωνάζοντας υβριστικά συνθήματα και μη χάνοντας ευκαιρία να διαπληκτιστεί με τον αντίπαλο φίλαθλο. Αυτές οι συμπεριφορές έχουν διώξει τον κόσμο που ενδιαφέρεται πραγματικά για τον αθλητισμό από τα γήπεδα και οι λιγοστοί τέτοιοι που έχουν μείνει είναι θέμα χρόνου να εγκαταλείψουν και αυτοί τις εξέδρες.
Ο αντίλογος θέλει και άλλες χώρες στον κόσμο με υποβαθμισμένης ποιότητας θέαμα, παραδείγματος χάρη στο ποδόσφαιρο, να μην έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα γηπεδικής βίας. Η απάντηση σ’ αυτό έρχεται φυσικά μελετώντας τα συστήματα παιδείας των χωρών αυτών.
Όπως προαναφέρθηκε, η παραβατική συμπεριφορά κάθε «φίλαθλου» επίκειται στην έλλειψη παιδείας του, εξετάζοντας τη λέξη παιδεία με ξεχωριστό νόημα από αυτό της λέξης μόρφωση. Έτσι λοιπόν όλοι αυτοί που κόπτονται για την αναβάθμιση του αθλητισμού και την εξάλειψη της βίας στα γήπεδα θα πρέπει να εξετάσουν το κοινωνικο-πολιτιστικό υπόβαθρο και την νοοτροπία του κάθε φιλάθλου καθώς αυτά εκπορεύονται από το σύστημα εκπαίδευσης και το στενό του κοινωνικό περιβάλλον. Αυτό που πρέπει να γίνει δηλαδή είναι να αναβαθμίσουμε το σύστημα της παιδείας και της εκπαίδευσής μας, καθώς οι αρχές και οι αξίες όπως ο σεβασμός, ο αθλητισμός ,η ψυχαγωγία και η αυτοπειθαρχία πρέπει να γίνονται κτήμα του ατόμου από μικρή ηλικία, ενώ είναι απαραίτητες για την ειρηνική και ευτυχή συνύπαρξη χιλιάδων κόσμου σε ένα γήπεδο, βλέποντας σε τέτοια συνάθροιση μια μικρογραφία της ευρύτερης κοινωνίας...

 ο άρθρο συντάχθηκε από την μαθήτρια Ελένη Φωτιάδου και τον μαθητή Λευτέρη Νικολαϊδη