Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Σέρρες, Κεντρικής Μακεδονίας, Greece
Είμαστε μια ομάδα μαθητών του Αριστοτελείου Εκπαιδευτηρίου Σερρών. Το blog (ιστολόγιο) στο οποίο περιηγείστε είναι προϊόν συλλογικής δουλειάς. Ξεκίνησε με αφορμή ένα πολιτιστικό πρόγραμμα που αναλάβαμε να υλοποιήσουμε με θέμα την έκδοση μιας σχολικής εφημερίδας σε ηλεκτρονική μορφή. Η συντακτική μας ομάδα αποτελείται από τους μαθητές Γιώργο Σιδέρη, Γιώργο Χατζή, Λευτέρη Νικολαΐδη, Γιάννη Φωτιάδη, Θάλεια Χατζηλάρη, Ελένη Φωτιάδου, Άννα Παπανικόλα , Χρύσα Μπαρμπούτη, Φιλίππα Κοπαράνη , Βίκυ Βαρελά , Κωνσταντίνα Καρύδα , Στέλλα Κεχαγιά , Μαρίτα Λαζαρίδου , Γιάννη Μαυρίδη , Δέσποινα Πολυχρόνη , Βασίλη Ζιώγα , Κατερίνα Μπασνά, Ηλία Πανταζή και Απόστολο Χατζηασλάν . Γενικός συντονιστής είναι ο φιλόλογος Μπάμπης Βουρλίδας.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Ποιος φοβάται την ενημέρωση; (αντί editorial)

Είναι ριψοκίνδυνο στις μέρες μας να ισχυρίζεται κανείς ότι ενημερώνει. Ο όρος «ενημέρωση» έχει προσλάβει διαστάσεις τόσο αρνητικές, όσο σχεδόν και ο όρος … «πολιτική».  Ούτε πάλι τολμούμε να αποκαλέσουμε «λειτούργημα» τη δημοσιογραφική πράξη, από τη στιγμή που οι παχυλές αμοιβές των επαγγελματιών της ενημέρωσης προκαλούν όλους τους πολίτες της μικρομεσαίας οικονομικής τάξης. Αναρωτιέμαι λοιπόν συχνά ποιο είναι το μέλλον της πληροφόρησης, αφού το παρόν της είναι πρόδηλα ζοφερό.
Από τα παραπάνω αντιλαμβάνεστε ότι, όταν ξεκινήσαμε να στήσουμε το Aristotelio News μαζί με τους μαθητές μου δεν ήμουν πολύ αισιόδοξος. Για να ακριβολογώ, δεν ήξερα τι συμβουλές και κατευθύνσεις να δώσω. Ποιος είναι ο στόχος; Ποιος ο τρόπος; Ποια η αξία της ενημέρωσης; Να δείξω στα παιδιά την αληθινή και επιδιωκόμενη ή την τωρινή σαθρή μορφή του τύπου; Τα διλήμματα ήταν πολλά και ο φόβος μου μεγάλος.
Από την άλλη πλευρά όμως το σχέδιο της «εφημερίδας σε ηλεκτρονική μορφή» είχε ήδη μπει σε εφαρμογή. Τα άρθρα συντάχθηκαν γρήγορα, το υποστηρικτικό υλικό συγκεντρώθηκε, οι προθεσμίες πίεζαν και τα παιδιά αδημονούσαν. Μάλιστα, χωρίς σχεδόν να το καταλάβω, το «έντυπο» είχε αποκτήσει (αποσπασματικά) μορφή και ήδη διαφαίνονταν οι στόχοι και το ύφος του. Μήπως λοιπόν άδικα ανησυχούσα; Όλα φαίνονταν να βαίνουν κατ’ ευχήν, χωρίς σχεδόν καμία καθοδηγητική γραμμή από τη δική μου πλευρά. Τι, τέλος πάντων, είχε συμβεί;
Φίλοι αναγνώστες, τα πράγματα είναι απλά. Όταν εργάζεται-συνεργάζεται κανείς με παιδιά περισσότερο διδάσκεται παρά διδάσκει. Καθώς το ιστολόγιο διαμορφωνόταν οι κίνδυνοι που απειλούν την αξιοπιστία του Τύπου εξέλιπαν. Η παραπληροφόρηση δεν ενδιαφέρει την παιδική ψυχή. Τα συμφέροντα δε βρίσκουν γόνιμο έδαφος προς εκμετάλλευση στον αγνό παιδικό νου. Η μεροληψία δεν αρμόζει στην αδέκαστη, αυστηρή κρίση των εφήβων. Τέλος οι εκπτώσεις σε ποιότητα δεν περιλαμβάνονται στους στόχους (ούτε καν στο λεξιλόγιο) των νέων ανθρώπων.
Τελικά ίσως δεν καταλάβατε ακόμη για ποιο λόγο το κείμενο αυτό περιλαμβάνεται στις δημοσιεύσεις αυτού του ιστολογίου. Ίσως μάλιστα δεν αρμόζει η μιαρή σκέψη ενός ενηλίκου στο πόνημα δεκαπεντάχρονων επίδοξων δημοσιογράφων (ή μάλλον «αρθρογράφων»), που ανακαλύπτουν τον κόσμο και ζητούν τρόπους να τον ομορφύνουν. Ίσως, τέλος, τους οφείλω μια συγγνώμη, διότι καταχρώμαι το βήμα λόγου που οι ίδιοι δημιούργησαν και διαμορφώνουν. Σίγουρα πάντως τους χρωστώ ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για την κοινή μας πορεία προς την ίδρυση αυτού που εμείς θέλουμε να αποκαλούμε «διαδικτυακό έντυπο».
Κλείνοντας, προτρέπω εσάς, τους αναγνώστες του Aristotelio News, να μείνετε κοντά μας. Θα διαπιστώσετε ότι το ιστολόγιο αυτό είναι το πρώτο σκαλοπάτι από μια σειρά δράσεων ΜΜΕ που έρχονται για να μείνουν. Ιδίως αν έχετε κουραστεί από τη σύγχρονη εφημερίδα, ίσως λάβετε από τα άρθρα των παιδιών τροφή για γόνιμη σκέψη πάνω σε πολλά κοινωνικά θέματα. Και σίγουρα θα δείτε στις σελίδες του ιστολογίου μας μια αγνή προσέγγιση πάνω στον πολύπαθο τομέα της ενημέρωσης.
Καλή ανάγνωση
(άρθρο του Χαράλαμπου Βουρλίδα, φιλολόγου)

Δεν υπάρχουν σχόλια: