Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Σέρρες, Κεντρικής Μακεδονίας, Greece
Είμαστε μια ομάδα μαθητών του Αριστοτελείου Εκπαιδευτηρίου Σερρών. Το blog (ιστολόγιο) στο οποίο περιηγείστε είναι προϊόν συλλογικής δουλειάς. Ξεκίνησε με αφορμή ένα πολιτιστικό πρόγραμμα που αναλάβαμε να υλοποιήσουμε με θέμα την έκδοση μιας σχολικής εφημερίδας σε ηλεκτρονική μορφή. Η συντακτική μας ομάδα αποτελείται από τους μαθητές Γιώργο Σιδέρη, Γιώργο Χατζή, Λευτέρη Νικολαΐδη, Γιάννη Φωτιάδη, Θάλεια Χατζηλάρη, Ελένη Φωτιάδου, Άννα Παπανικόλα , Χρύσα Μπαρμπούτη, Φιλίππα Κοπαράνη , Βίκυ Βαρελά , Κωνσταντίνα Καρύδα , Στέλλα Κεχαγιά , Μαρίτα Λαζαρίδου , Γιάννη Μαυρίδη , Δέσποινα Πολυχρόνη , Βασίλη Ζιώγα , Κατερίνα Μπασνά, Ηλία Πανταζή και Απόστολο Χατζηασλάν . Γενικός συντονιστής είναι ο φιλόλογος Μπάμπης Βουρλίδας.

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Το πλαστικό

Ένας πλαστικός αιώνας


Όπου κι αν κοιτάξουμε γύρω μας υπάρχει πλαστικό. Αποτελεί μεγάλο μέρος των συσκευασιών για τρόφιμα και αναψυκτικά και για τους περισσότερους από εμάς υπάρχει στο σπίτι, στη δουλειά, στο αυτοκίνητο και το λεωφορείο που παίρνουμε για το σχολείο ή το γραφείο. Είναι μέρος των ρούχων μας, των γυαλιών μας, των δοντιών, των υπολογιστών, των τηλεφωνικών συσκευών, των πιατικών και μαχαιροπήρουνων και των παιχνιδιών μας.
Και η λίστα δεν έχει τελειωμό γιατί πολύ απλά το πλαστικό βρίσκεται παντού. Μπορεί να είναι βακελίτης, πολυεστέρας, πολυαιθυλένιο, ρητίνη ή νάιλον. Να είναι καλαμάκι, κούκλα Μπάρμπι, πλαστικό λουλούδι, σακούλα σουπερμάρκετ και σκουπιδιών, ρολόι Swatch, πλαστικό χρήμα, στυλό bic ή καλσόν.
Η ιστορία του ξεκινάει το 1902 με την εμφάνιση της κλωστής ρεγιόν, του πρώτου συνθετικού υλικού. Λίγο αργότερα, το 1909 ο πατέρας του πλαστικού και Βέλγος επιστήμονας Λεό Μπέκελαντ, χαρίζει στον κόσμο τον βακελίτη ανοίγοντας το δρόμο για το πλαστικό σύμπαν. Το 1925 εφευρίσκεται το σελοφάν, ένα υλικό που είναι λεπτό σαν ύφασμα αλλά δεν είναι ύφασμα, που μοιάζει με χαρτί αλλά δεν είναι χαρτί, που είναι διαφανές σαν γυαλί αλλά δεν είναι γυαλί, αλλά μπορεί να τυλίξει τα πάντα, το 1927 το σελοτέιπ, το 1934 το νάιλον, το 1936 το πλεξιγκλάς, το 1938 το τεφλόν, το 1940 οι πρώτες νάιλον κάλτσες, το 1942 τα τάπερ, το 1948 ο πρώτος δίσκος βινυλίου που έγινε η συνθετική σανίδα σωτηρίας της μουσικής βιομηχανίας, για να αναφέρουμε μερικές μόνο από τις σημαντικές χρονολογίες στην ιστορία του πλαστικού.

Είναι ένα υλικό τεχνητό, αναλώσιμο και συνθετικό. Ένα υλικό εύπλαστο, ελαφρύ, ευέλικτο, ανθεκτικό στην υγρασία, ισχυρό και σχετικά φθηνό. Είναι ανθεκτικό στα χημικά, διαυγές ή διαφανές, χρωματιστό ή σκούρο και πρακτικά άθραυστο και είναι το μοναδικό υλικό που αρνείται πεισματικά να φθαρεί. Δεν σκουριάζει, δεν αλλοιώνεται, δεν σαπίζει, δεν μουχλιάζει, δεν πεθαίνει. Το πετάμε στα σκουπίδια ­και αυτό ζει ακόμη. Μπορούμε να το κόψουμε σε κομματάκια, να το κάψουμε, να το θάψουμε, να το στείλουμε πακέτο στον Άρη, το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να το ξεφορτωθούμε.

Το πλαστικό έχει καταπληκτικά χαρακτηριστικά και γι’ αυτό διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Από την άλλη η ευρεία χρήση του πλαστικού δημιουργεί ανυπολόγιστα περιβαλλοντικά προβλήματα και κινδύνους για την υγεία μας – ειδικά την υγεία των παιδιών. Πρέπει να χρησιμοποιούμε με προσοχή και μόνο όταν δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: